Marijeta Cerkini: Të gjithë nxënësit i trajtoj me respekt dhe si të barabartë

Si mësuese në një "klasë të vogël", e shoh veten si një mbështetje për nxënësit që kanë nevojë për ndihmë shtesë

Biografia shkollore e Marijeta Cerkinit lexohet si një përrallë dhe historia e saj tregon edhe një herë se ngjitja në nivelin terciar (studime, universitet) nuk vjen patjetër duke kaluar klasifikimin për në shkollën e mesme të ulët (Sec A) ose për gjimnaz.

albinfo.ch: E dashur zonja Cerkini, çfarë rruge keni bërë për t’u bërë mësuese sot?

M. Cerkini: Unë quhem Marijeta Cerkini, kam studiuar edukimin fetar në Universitetin e Lucernit dhe kam kryer CAS në punë sociale në shkollë në OST SG. Si ka rrjedhur kjo? Pas ciklit të lartë, në një klasë të “shkollës reale” kam bërë një trajnim në Postën e Zvicrës, pastaj kam kryer edhe diplomën profesionale. Në këtë pikë, mendova me vete: hej, jam mirë në shkollë dhe në ndërmarrje, pse të mos vazhdoj? Pasi kalova diplomën profesionale, ndoqa vitin e përgjithshëm arsimor në shkollën e diplomës pedagogjike. Më pas rruga ime më çoi më tej në universitet, siç është përshkruar tashmë më lartë.

albinfo.ch: Cilat janë rrugët që u hapen nxënësve pas shkollës së mesme dhe a ka një zgjidhje të përshtatshme për çdo nxënës?

Marijeta Cerkini: Për momentin punoj si mësuese klase në një klasë të tretë “të vogël”. Pas ciklit të lartë, nxënësit e mi kanë mundësinë të bëjnë një praktikë, me ç`rast duhet bërë një dallim midis kritereve të trajnimit të EBA dhe EFZ. EBA nënkupton një arsim bazë dyvjeçar që çon në një kualifikim të pranuar që quhet Certifikata Federale Profesionale.  Ndërsa EFZ do të thotë “Certifikatë Federale e Aftësisë” dhe përfshin kritere  të zgjeruara në praktikë.

Nëse nxënësit nuk janë gati për njërën nga dy format e trajnimit, ata kanë mundësinë të kryejnë një praktikë paraprake. Parapraktika është një ofertë me një pjesë shkollore (teorike) dhe një pjesë të praktikës. Në një ditë mësimi në javë, puna kryhet në klasa të nivelit përkatës. Nxënësit kanë mundësinë të zgjedhin midis tri fushave të mëposhtme të fokusit: të orientuar drejt shërbimit, profil teknik ose shëndetësor-social.

Një opsion i tretë dhe më pak i njohur është një praktikë me IV (sigurimi i invaliditetit ose i aftësisë së kufizuar). Për nxënësit me dëmtime të veçanta (AD(H)S, dëmtim të shikimit, sëmundje mendore ose autizëm), trajnimi bëhet i mundur në një mjedis të mbrojtur dhe kriteret i përshtaten individualisht kursantit.*

albinfo.ch: Vendimi që nxënësit të ndahen për të ndjekur një “klasë të vogël” është shpesh një barrë për shumë adoleshentë por dhe për prindërit e tyre. A mund të kuptoni shqetësimet e të prekurve?

Marijeta Cerkini: Si mësuese në një “klasë të vogël”, e shoh veten si një mbështetje për nxënësit që kanë nevojë për ndihmë shtesë. Unë i trajtoj ata si të barabartë dhe përpiqem të marr parasysh nevojat dhe aftësitë e tyre individuale. Qëllimi im është t’i ndihmoj ata me problemet e tyre, t’i forcoj dhe t’i bëj të besojnë në vetvete. Unë e shoh veten si trajnuese dhe mbështetem në punën interaktive për të krijuar një mjedis të sigurt dhe të kuptueshëm mësimor.

Gjithashtu dua t’ua bëj të qartë prindërve dhe nxënësve se arsimi nuk përfundon me përfundimin e ciklit të lartë, por aty realisht vetëm fillon. Unë do të doja t’u tregoja atyre mënyra për të vazhduar mësimin dhe t’u përcjell se ka shumë mundësi në Zvicër, edhe për ata që nuk e kanë marrë direkt maturën.

 

https://www.selinabutterflyjourney.com/happyteacher

Si fëmijë i një familjeje emigrante shqiptare, i njoh sfidat që vijnë nga mungesa e mbështetjes. Prindërit e mi nuk mund të më ndihmonin me detyrat e shtëpisë në gjermanisht ose anglisht, megjithëse ata gjithmonë më inkurajonin të studioja dhe theksonin rëndësinë e arsimit.

Sistemi arsimor mund të jetë i ri dhe i panjohur për disa familje, por në ditët e sotme ka shumë mënyra për të marrë mbështetje. Mbarimi i shkollës së ciklit të lartë në një klasë të vogël nuk ka më të njëjtin reputacion negativ që kishte më parë dhe ofron shumë përfitime. Grupet më të vogla të të mësuarit mundësojnë që nevojat dhe aftësitë individuale të nxënësve mund të trajtohen më mirë. Është e rëndësishme që familjet të mësojnë se ndryshimi i shkollës mund të shihet edhe si një mundësi dhe se lëvizshmëria shoqërore nuk bëhet e pamundur duke u ndarë në klasa të vogla, por ajo mund të arrihet por në këtë rast, me anë të rrugëve të ndërmjetme.

albinfo.ch: Znj. Cerkini, a mund të mbështesni vlerësimin që u bëni klasave të vogla me një histori suksesi?

Marijeta Cerkini: Po. Kushërira ime është një shembull frymëzues për mua. Ajo përfundoi me sukses klasën e vogël dhe më pas kreu praktikën në një shtëpi të moshuarish dhe në një spital për fëmijë. Më pas ka përfunduar formimin bazë profesional si asistente për shëndetësi dhe çështje sociale (EBA) dhe pas disa vitesh përvojë profesionale ka vendosur të vazhdojë shkollimin dhe aktualisht është duke përfunduar certifikatën federale të aftësisë (EFZ).

Jam shumë krenare për të pasi ajo vazhdon rrugën e saj pavarësisht vështirësive që ka pasur. Falë ambicies së saj, ajo tani mund të imagjinojë gjithashtu të shkojë në universitet një ditë. Është e trishtueshme që disa nxënësve në klasa të vogla u jepet ndjenja se nuk janë mjaftueshëm të mirë. Jam e lumtur që kushërira ime i theu këto modele dhe besoi në vetvete.

*T.Lulaj ofron këshilla falas në një nivel shumë të lartë cilësor në gjermanisht dhe shqip. Për informacione më të detajuara për personin dhe punën e tij: https://ojs.szh.ch/zeitschrift/article/view/1115/1111

*Auf Deutsch und Albanisch bietet hierfür T.Lulaj kostenlos Beratung auf einem sehr hoch qualifizierten Niveau. Vertiefte Infos zur Person und seiner Arbeit: https://ojs.szh.ch/zeitschrift/article/view/1115/1111

Autor: Driter Gjukaj

---