Mbi Racizmin, përtej emocioneve

Për anti-racizmin, luftën kundër intolerancës dhe diskriminimit.

Protestat që pasuan episodet tragjike të dhunës policore në Shtetet e Bashkuara, të kryera kundër individëve të dalë nga pakicat, tronditën opinionin botëror. Kjo klimë i bën të gjithë më të ndieshëm ndaj çështjes së racizmit. Ajo nxit debate në shoqëri në Evropë dhe Zvicër, mbi të jetuarit bashku, mbi diversitetin si dhe gjithashtu për luftën më se të nevojshme kundër racizmit.

Sigurisht, Zvicra nuk ka të njëjtin pasiv historik si ish-shtetet koloniale, ku degregacioni racpr është ankoruar në kujtesën kolektive. Sidoqoftë, dinamika shoqërore e rritjes së diversitetit duhet të shoqërohet me reflektim real dhe angazhim institucional në luftën kundër jotolerancës dhe mbrojtjes ndaj të gjitha formave të diskriminimit.

“Diskriminimi racor është një dukuri e përditshme. Ai shpesh është i heshtur dhe i ndyrë”

 

Kjo lëvizje e solidaritetit drejt viktimave të akteve raciste ka qartë meritë sepse nxjerrj në pah këtë çështje shoqërore. Megjithatë, ekziston gjithashtu rreziku që fenomeni racist të reduktohet në gabime policore dhe, për më tepër, ndaj individëve me ngjyrë. Sidoqoftë, çështja e racizmit është më e thellë dhe më komplekse. Ajo është në zemër të vlerave dominuese të një shoqërie demokratike, veçanërisht ato që i referohen tolerancës, idealit të barazisë dhe hapjes ndaj tjetrit. Sa i përket kësaj të fundit, është veçanërisht e vlefshme për institucionet, të cilat duhet të mundësojnë “qasje të barabartë në shërbimet administrative për të gjithë, pavarësisht nga seksi, kombësia, përkatësia kulturore ose etnike, orientimi seksual, statusi socio-ekonomik, gjuha, mosha, stili i jetës ose prania e një paaftësie ”.

Lufta kundër diskriminimit racor sigurisht që ka nevojë për impulse emocionale për të legjitimuar përparimet politike dhe ligjore. Sidoqoftë, efektiviteti i kësaj lufte është afatgjatë, duke përfshirë akterë të ndryshëm në shoqëri, pra edhe zbatuesit e rendit publikt, shpesh të fajësuar për abuzime ndaj njerëzve me prejardhje të ndryshme.

Me fjalë të tjera, çështja e racizmit zë vend në opinion publik vetëm gjatë mbulimit të temave që kanë të bëjnë me abuzime policore. Këto fokuse politiko-media janë sigurisht të rëndësishme në denoncimin publik të fenomeneve të diskriminimit, por ato gjithashtu përcjellin një ide të paramenduar të racizmit i cili mund të reduktohet si fenoment që karakterizohet vetem me incidente të denoncuara në opinionin publik. Mirëpo, diskriminimi racor është një dukuri e përditshme. Ai shpesh është i heshtur dhe i ndyrë. Mund të ndodhë kudo dhe në çdo kohë: në punë, në shkollë, tek mjeku, në sportele të ndryshme publike ose private, në rrugë, etj.

Lufta kundër racizmit duhet të trajtohet politikisht, në nivele të ndryshme, veçanërisht tani duke u frymëzuar nga kauzat shoqërore që janë ndjekur deri më tani, si ato mbi barazinë gjinore ose pakicat seksuale. U deshën lëvizje të vërteta feministe dhe debate të shumta shoqërore për të luftuar diskriminimin dhe për të promovuar barazinë, si për shembull në sferèen profesionalel.

Drejt një shoqërie më barazitare
Një arsenal i tërë institucional dhe ligjor është ngritur për t’i dhënë jetë këtij vizioni të ri politik ndaj qasjeve gjinore, janë lansuar projekte dhe trajnime në shkallë të gjerë për të mbështetur një metamorfozë drejt një shoqërie më barazitare, pa harruar shumë programe edukative për të ripërcaktuar marrëdhëniet midis grave dhe burrave ose promovit, përmes emërimit të grave në vendimmarrje ose pozicione strategjike.

Këto procese sigurisht kanë qenë të ngadalta dhe mbetet ende shumë për të bërë. Sidoqoftë, kjo luftë ka filluar të japë fryte, pasi barazia gjinore është bërë një vlerë e ndarë nga një shumicë e cila por rritet dita ditës në shoqëri. E njëjta gjë duhet të jetë e bëhet edhe për luftën kundër racizmit, përtej emocioneve.

Dr. Bashkim Iseni, Shef i zyres së Integrimit në Qytetin e Lozanës, themelues i platformës Albinfo.ch

---