Kuvendi i Shqiptarëve të Zvicrës reagon kundër artikullit të Weltwoche mbi “popullin heroik serb”

Në numrin e saj të 6 janarit 2022, Weltwoche ka botuar një artikull me titull "Populli Heroik Serb", me shumë të pavërteta në dëm të shqiptarëve. Kuvendi i Shqiptarëve në Zvicër ka reaguar

Revista javore zvicerane “Weltwoche” në një artikull të saj me titullin “Populli heroik serb” madhëron “heroizmin” e serbëve dhe shtrembëron fakte në dëm të shqiptarëve. Kuvendi i Shqiptarëve në Zvicër (KSHZ) ka reaguar ndaj këtij artikulli dhe autorit të shkrimit i ka dërguar reagimin që albinfo.ch e publikon në vijim:

Një përpjekje e dobët për të rishikuar historinë

Autori, i cili si historian duhet të jetë i njohur me hulumtimin dhe raportimin e bazuar në fakte, duket se në artikullin aktual i ka huqur disa fakte. Deklarimet në artikull janë shumë të njëanshme dhe përmenden vetëm burime që i shfaqin serbët në dritë të mirë, pa një përfaqësim të balancuar të të dyja palëve, gjë që është çelësi i çdo pune serioze gazetareske dhe historike.

Në librat serbë të historisë, beteja e humbur në Fushën e Kosovës ende festohet me ironi si një fitore ndaj osmanëve; serbët pretendojnë të kenë shpëtuar Evropën me këtë betejë. Kjo përkundër faktit se osmanët e kishin fituar betejën, prandaj Evropës i duhej të mbrohej kundër osmanëve. Për më tepër, jo vetëm serbët, por edhe shqiptarët, hungarezët, boshnjakët, bullgarët kanë luftuar kundër osmanëve në Betejën e Kosovës.

Historianët serbë, dhe tani edhe autori dhe Weltwoche, flasin për një shpëtim për Evropën. Kjo në asnjë mënyrë nuk del nga burime serioze. Nga ana tjetër, disa burime përmendin se një nga figurat kryesore të Betejës ishte Milesh Kopili (ose i quajtur Millosh Obiliq nga historianët serbë), një luftëtar me origjinë shqiptare, i cili arriti të vriste Sulltan Muratin I. Të gjithë historianët me reputacion tani pajtohen se origjina e tij është e paqartë. Ky kapitull i historisë, por edhe i gjithë miti serb për «Beteja e Kosovës» është zbërthyer, për shembull, nga historiani anglez Noel Malcolm në librin e tij «Kosova një histori e shkurtër» (1998).

Më tej në artikull, rezistenca e serbëve kundër osmanëve deri në vitin 1459 paraqitet si e vetmja rezistencë kundër osmanëve në Evropë. Ndërsa dihet se gjatë kësaj periudhe hungarezët me në krye Janosh Huniadin dhe shqiptarët me Gjergj Kastrioti Skënderbeun bënë një qëndresë të ashpër kundër osmanëve, e cila natyrisht është hequr tërësisht nga artikulli.

Artikulli përmend vetëm kalimthi pushtimin e Kosovës (nga serbët)  dhe dyfishimin e territorit serb në Luftërat Ballkanike të vitit 1913. Nuk përmendet se pushtimi i Kosovës nga ushtria serbe u shoqërua me mizori të egra. Kjo përshkruhet dhe dokumentohet shumë mirë, ndër të tjera, në shkrimin e Leo Freundlich-it “Golgotha ​​e Shqipërisë-Dosje Aktakuza kundër asgjësuesve të popullit shqiptar”. Ka shumë dëshmi të tjera bashkëkohore, si letrat e ushtarëve serbë drejtuar familjeve të tyre që përshkruajnë dhe dokumentojnë këto krime. Një tjetër dëshmitar i kohës, Dimitrije Tucoviç, një socialdemokrat dhe intelektual serb, shkruan në gazetën “Radnicke novine” (Gazeta e punëtorëve) ose në librin e tij “Albansko pitanje” (Çështja shqiptare, 1910) për një gjenocid të serbëve ndaj shqiptarëve. Kaq shumë për heroizmat.

E keqja më e madhe në Ballkan gjatë 120 viteve të fundit vinte nga ëndrra dhe trauma serbe e Serbisë së Madhe. Ky program politik që shkaktoi kaq shumë vuajtje në Ballkan është i dokumentuar mirë: 1844-Naçertanje e Ilia Garasaninit, 1937-Memorandum i Vasa Çubrilloviçit për dëbimin e shqiptarëve, 1986-Memorandum i Akademisë Serbe të Shkencave dhe Arteve etj.

Pretendimet territoriale të Serbisë kundër Bosnjës, intrigat politike në prapaskenë dhe përfshirja e shërbimit sekret ushtarak serb janë përshkruar më së miri nga Christopher Clark në librin e tij të njohur gjerësisht “The Sleepwalkers – How Evropa Got into the First World War”. E thënë objektivisht, nuk mund të bëhet fjalë për pafajësinë e Serbisë në këto zhvillime.

Luftërat e fundit ballkanike janë ende aq të reja sa shumica e të prekurve mund t’i kujtojnë ato shumë mirë edhe sot. Plagët dhe mizoritë janë ende aq të freskëta sot, saqë ato dominojnë ende jetën e përditshme të shumë prej të prekurve. Gjithashtu, raportet e organizatave të njohura ndërkombëtare nuk lënë asnjë dyshim se kush ishte viktima dhe kush ishte autori në luftërat e fundit ballkanike. Kjo është arsyeja pse fokusi i mëposhtëm është vënë në këtë periudhë, thuhet më tutje në reagim.

Sipas autorit të artikullit në fjalë, nuk mund të bëhet dallim mes viktimave dhe autorëve në lidhje me luftërat ballkanike. Nëse autori, i cili punon për një revistë që pretendon se praktikon gazetari serioze, do të kishte marrë mundimin të hulumtonte sado shkurt, do ta kishte të qartë se kush ishte agresori, ose autori dhe kush ishte viktima.

Në vijim, e ndihmojmë autorin me disa fakte të pakundërshtueshme, shkruan KSHZ në reagimin e tij.

Populli shqiptar ka luftuar për liri, kundër regjimit vrasës të Sllobodan Millosheviqit

Për Kosovën, shekulli i kaluar është karakterizuar nga shtypja dhe terrori shtetëror serb ndaj popullsisë shqiptare. Kjo përfundimisht ka çuar në kryengritjen dhe luftën çlirimtare të shqiptarëve të Kosovës.

Në vitin 1998 dhe 1999, Serbia i është përgjigjur luftës çlirimtare të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës (UÇK) me terror shtetëror, spastrim etnik dhe vrasje masive kundër popullatës civile shqiptare. Në këtë luftë, të paktën 10.812 civilë shqiptarë janë vrarë në Kosovë nga policia, ushtria dhe paraushtarakët serbë. Nuk janë kursyer as fëmijët, as gratë shtatzëna dhe as të moshuarit. Sipas UNHCR-së dhe OSBE-së, më shumë se 860,000 shqiptarë në Kosovë janë dëbuar jashtë vendit nga policia, ushtria dhe paraushtarakët serbë, ndërsa ka pasur qindra mijëra të tjerë të zhvendosur brenda vendit. Mbi 20,000 gra janë përdhunuar – numri i rasteve të paraportuara është shumë më i lartë. Pothuajse gjysma e shtëpive në Kosovë ose janë dëmtuar rëndë ose janë shkatërruar plotësisht. Shumë prindër, shumë fëmijë, shumë vëllezër e motra ende nuk e dinë nëse vajzat dhe djemtë e tyre, nënat dhe baballarët e tyre, vëllezërit e motrat e tyre janë ende gjallë apo në cilin varr masiv ndodhen, në Serbi. Nuk ka ende asnjë gjurmë nga këta 1643 të zhdukur. Organizatorët, përgjegjësit dhe madje edhe autorët nuk u mbajtën kurrë përgjegjës për këtë. Përkundrazi, ata mbrohen nga shteti serb dhe mbajnë poste politike. Kriminelët e dënuar të luftës brohoriten si heronj kombëtarë dhe ligjërojnë në akademitë ushtarake serbe. Këto janë të gjitha fakte që nuk mund të hidhen poshtë, transmeton albinfo.ch reagimin e KSHZ. Në vend të kësaj, agresori vazhdon të përpiqet ta portretizojë veten si viktimë. Autori i artikullit në fjalë, provon të njëjtën gjë.

Popullata shqiptare në Kosovë është vrarë, përdhunuar, dëbuar ndërsa pasuria i është  shkatërruar, në mënyrë sistematike. Është kryer gjenocid ndaj njerëzve të pafajshëm (përfshirë gra dhe fëmijë të panumërt) në Kosovë (masakrat e Reçakut, Izbicës, Mejës, Krushës së Madhe etj.). Gjenocidi nuk ka ndodhur vetëm në Kosovë. Për shembull, këtu duhet përmendur masakra e Srebrenicës e njohur në botë, që është kryer në Bosnje dhe Hercegovinë. Qeveria serbe ende i mohon këto masakra. Ata vazhdojnë t’u bëjnë homazhe dhe t’i lavdërojnë kriminelët e luftës përgjegjës për këtë, si Ratko Mlladiç, Radovan Karadzic dhe Vojislav Sheshelj, të cilët tashmë janë dënuar për krime kundër njerëzimit nga Gjykata Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë (ICTY). Sllobodan Millosheviç, i cili ishte përgjegjës kryesor për mizoritë, u akuzua gjithashtu. Vetëm vdekja e tij mundi ta shpëtonte atë nga dënimi, sepse provat ishin të qarta dhe dërrmuese.

Asgjë tjetër nuk mund të pritet nga një qeveri që jeton në një flluskë nacionaliste dhe që tani po përpiqet në  mënyrë faktike të paraqitet si viktimë, përcjell albinfo.ch. Sigurisht, mund të supozohet se një gazetar dhe një revistë javore në Zvicër me një numër relativisht të madh lexuesish, merret seriozisht me informacionin, veçanërisht kur bëhet fjalë për fakte dhe krime kundër njerëzimit.

Natyrisht, lufta është monstruoze dhe çdo viktimizim i njerëzve është i padrejtë. Por përpjekja për t’i portretizuar të gjithë si fajtorë të barabartë është revizionizëm i rrezikshëm historik, pasi numri i viktimave është larg nga shpërndarja e barabartë dhe numri i boshnjakëve, shqiptarëve dhe kroatëve të vrarë është shumë herë më i lartë. Mohimi i krimeve të luftërave të fundit ballkanike dhe i të gjitha krimeve të tjera të luftës duhet të rregullohet me ligj në të ardhmen. Vetëm kështu mund të mbrohemi nga një trajtim kaq i turpshëm e i barabartë i të pabarabartëve dhe nga ritraumatizimi i viktimave që jetojnë, veç tjerash, edhe në Zvicër.

Mendojmë se ky informacion nuk duhet t’u fshihet lexuesve të revistës javore Weltwoche dhe duhet të botohet në numrin e ardhshëm si “kundër-deklaratë”, thuhet në fund të reagimit të nënshkruar nga Lurata Reci, kryetare e Kuvendit të Shqiptarëve të Zvicrës.

 

---