Fobia e shkollës po shqetëson gjithnjë e më shumë kantonet frëngjishtfolëse

(KEYSTONE/Laurent Gillieron)

Fobia e shkollës po prek gjithnjë e më shumë të rinjtë në shkolla, në Zvicrën frëngjishtfolëse. Situata shqetëson autoritetet kantonale, sepse megjithëse numri i fëmijëve me një diagnozë të tillë mjekësore është relativisht i ulët, kjo do të përfaqësonte vetëm majën e ajsbergut, shkruan RTS, përcjell albinfo.ch.

Në Zvicër, 3% deri në 5% e fëmijëve janë të prekur nga ky fenomen teksa kantonet frëngjishtfolëse vlerësojnë mesatarisht se rreth 15 nxënës nuk janë më fare në shkollë dhe mbeten në shtëpi ndërsa ata theksojnë se problemi prek kryesisht adoleshentët, por shqetëson gjithnjë e më shumë nxënësit e shkollave fillore.

Kjo shifër, relativisht e ulët në krahasim me numrin e përgjithshëm të nxënësve, në realitet do të ishte vetëm një pjesë e vogël, sepse fobia e shkollës rezulton nga një diagnozë mjaft kufizuese mjekësore, prandaj autoritetet shtetërore preferojnë të flasin më gjerësisht për mungesat.

“Fobia e shkollës është një fenomen shumë shqetësues, ku gjithnjë e më shumë nxënës mungojnë në shkollë. Nëse i qasemi problemit nga këndi i mungesës së shkollës, kuptojmë se është shkolla ajo që do duhet të shqetësohet për kthimin e nxënësve në shkollë, ashtu si një kompani që përpiqet të rikthejë punonjësit e saj”, shpjegon kreu i arsimit special të Valais, Guy Dayer, në La Matinale.

Kur flasim për mungesë, shifrat mund të shumëzohen me dhjetë në varësi të kantonit. Në Valais, për shembull, 150 nxënës e kanë braktisur shkollën, kanton i cili ka rreth 40 braktisje masive.

Sipas Rémy Barbe, mjeku përgjegjës i njësisë së shtrimit në spital të Departamentit të Psikiatrisë së Fëmijëve dhe Adoleshentëve në HUG, i cili mirëpret studentët që kanë braktisur studimet, vështirësia më e madhe për fëmijët është se sa më pak të shkojnë në shkollë, aq më pak të aftë do të ndihen për të shkuar.

“Ndonjëherë është vetëm një i ri që thotë se nuk dëshiron të shkojë në shkollë dhe prindërit e kanë të vështirë t’i dërgojnë. Ka një braktisje. Nga ana tjetër, më pas mund të ketë një ankth të vërtetë për t’u rikthyer. Në thelb, është një gjë relativisht e vogël, por mund të bëhet jashtëzakonisht e rëndë nëse jeni larg për një kohë të gjatë”, shpjegon ai.

E gjithë sfida qëndron në zbulimin e shpejtë të rasteve, për ta korrigjuar situatën shumë shpejt.

Objektivi është të mbani një lidhje me shkollën ose mbani të paktën një formë socializimi. Valais ka hapur dy qendra specifike, ndërsa në Gjenevë, HUG ka një strukturë pritjeje ditore e cila bën të mundur shmangien e shtrimit në spital të këtyre të rinjve që kanë braktisur shkollën, siç ishte më parë.

Një tjetër mundësi është shkollimi në shtëpi nëse është krejtësisht e pamundur që i riu të largohet nga shtëpia. Mbështetje e vlefshme, sipas Coralie Aebischer, një mësuese në Gjenevë, e cila shoqëroi një student vitin e kaluar dhe tha se rezultati është inkurajues pasi djali në fjalë ka mundur të kthehet në shkollë gjatë vitit të kaluar shkollor.

“Mendoj se kontakti që kishim e lejoi të afrohej butësisht me botën e shkollës, të ndihej ndoshta pak më pak i vetmuar, për të parë se diku shkolla nuk po e braktiste, se ne nuk e harruam. Mendoni se ai dhe prindërit e tij ishin të qetësuar. Kishte vërtet një motivim në rritje, ishte një përparim i madh”, tha ajo.

Fobia e shkollës merret parasysh në mënyra të ndryshme në varësi të kantoneve. Valais, për shembull, ka vendosur një procedurë të saktë për drejtorët e shkollave për të trajtuar këto raste komplekse. Në Gjenevë, nga ana tjetër, rastet e fobisë shkollore nuk monitorohen për arsye të konfidencialitetit mjekësor.