Blick: Kush është fenomeni Shaqiri

Është një ditë e ftohtë dimri në vitin 2017. Xherdan Shaqiri, atëherë dhe tani një nga zviceranët më të famshëm, është në një turne promovues për një pije të ftohtë me kafeinë. Ai firmos autografe, pozon për selfie, ulet në një kamion të madh, të kuq për Krishtlindje. “Hej Shaq, ka kohë që nuk e shoh”, thotë një i njohur i vjetër dhe i zgjat dorën. Shaqiri buzëqesh, ia kthen urimin dhe i përgjigjet: “Nuk të pashë, jo. Por ti më ke parë”.

Është një thënie tipike e Shaqirit. I zgjuar, i pacipë, qesharak. I kalitur me një majë mospërfilljeje. Natyrisht, i njohuri i vjetër e ka parë Shaqirin. Sepse edhe për njerëzit laikë të futbollit është praktikisht e pamundur të shmangin djaloshin 169 centimetra të gjatë dhe të pëlqyeshëm. Shaq ishte edhe më i gjithëpranishëm në atë kohë se ai sot. Në tabela, në TV, në gazeta. Gjithashtu sepse reklamonte lloj-lloj gjërash në ato vite. Nga kompanitë e shitjes me shumicë tek perandoritë e kartave të kreditit. Kur një djalë i vogël e pyeti shtatë vjet më parë nëse ishte milioner, Shaqiri u përgjigj: “Do të jem i sinqertë: po, jam”.

Kur ishte ende i vogël, gjërat ishin ndryshe. Familja nuk kishte shumë dhe jetonte në një fermë të vjetër në rrugën kryesore të Augst BL. E ngrohnin me dru. Kur babai i tij humbi punën si punëtor ndërtimi, nëna e tij kontribuoi me disa para për mirëqenien sociale duke punuar si pastruese. Herë pas here, djemtë e mbanin familjen në këmbë me pagat e tyre të mësimit.

Shaq punonte si shitës rrobash në Globus. Por pas 18 muajsh ai e ndërpret praktikën e tij sepse FCB po e bën atë profesionist. Bernhard Heusler, president nderi i FC Basel, ende e kujton momentin e nënshkrimit të kontratës.

“Rrallë herë kam parë diçka të tillë me një 18-vjeçar. Për Xherdanin u bë realitet një ëndërr absolute në atë moment. Ishte shumë emocionale kam parë vetëm diçka të ngjashme me Pascal Schürpf dhe Roman Buess”, thotë ai.

E gjithë familja Shaqiri ishte shumë e përfshirë në bisedime, tha Heusler. Edhe atëherë vëllai dhe këshilltari Erdin po i tërhiqte telat në sfond. Dhe në një kuptim pozitiv.

“Me Erdin dhe Arbër Shaqirin, Xherdani ka shumë njerëz të mirë në krah. Njerëz që e njohin. Të cilët e pranojnë ashtu siç është. Për mendimin tim, ai ishte shumë i këshilluar në karrierën e tij”, shton presidenti.

Heusler i lë mënjanë zërat kritikë se kalimi në FC Bayern ishte një gabim. “Kjo është joreale. Nëse Bayern Munich ju dëshiron, atëherë ky është një nder i madh. Dhe ishte e qartë se ai duhej dhe do ta bënte këtë lëvizje”, shton Heusler.

Më herët kishte oferta fitimprurëse për lojtarin e majtë, por Shaq qëndroi në Basel për një kohë, fitoi tre tituj kampion dhe luajti në Ligën e Kampionëve. Ai kurrë nuk do të harrojë se si mundi një Seydou Doumbia, golashënuesi më i mirë i ligës, në Finalissima 2010 – si mbrojtës i majtë.

“Kjo ishte një paraqitje e ngjashme me Roberto Carlos. Thjesht në krye. Xherdani, në fund të fundit,” tha trajneri i tij në atë kohë, Thorsten Fink. Për të, Shaq ishte ende djali që ishte dhe jo një futbollist i moshuar. “Ju ende mund të ndjeni energjinë e tij rinore dhe gëzimin në fushë. Ai ishte gjithmonë pak i papërgjegjshëm me një atmosferë tepër pozitive”, shton ish-trajneri për Blick.

Për Marco Streller, i cili luajti me Shaqirin si në FCB ashtu edhe në kombëtare, Shaq do të ishte një humbje si mbrojtës i majtë.

“Kjo do të ishte si të hidhte perla para derrit. Këmba e tij e majtë është fantastike, prekja e tij e parë është teknikisht shkëlqyeshëm, ju gjithmonë mund të kaloni tek ai midis rreshtave dhe ai ka një teknikë të pabesueshme gjuajtjeje”, thotë Streller.

Benjamin Huggel, legjenda e dytë e FCB, ende e kujton mirë kur Shaq erdhi nga ekipi i të rinjve në ekipin e parë. “Ne kishim dëgjuar më parë për të. Po vinte dikush që nuk ishte shumë i gjatë, por tepër i talentuar”, thotë Huggel. Shaqiri ishte i pafytyrë dhe i shkujdesur. Ai nuk u përpoq të kalonte përmes tunelit, thotë eksperti i SRF. Por cilësia e tij ishte shumë e lartë që në fillim.

Për Heusler, personalitete si Xherdan Shaqiri janë arsyeja pse futbolli i magjeps njerëzit kaq shumë. “Xherdani dallohet për gëzimin e tij të dukshëm në lojë. Ai e ka atë diçka të caktuar. Si Hakan Yakin dhe Matias Delgado, ai shkakton emocione veçanërisht të forta sepse ne jemi kaq i lumtur që identifikohet me gjenialitetin dhe zgjuarsinë e tij në sporte të tjera me performancë të lartë”.

Shaq gjithashtu driblon me lehtësi rreth shumicës së pengesave jashtë fushës. Kur ai merr kartonin e vetëm të kuq të karrierës së tij në moshën 20-vjeçare në një ndeshje në shtëpi kundër Spartak Moskës, ai ngrihet për veten e tij në zonën e intervistës më pas. “Shpesh më bënin faull dhe më shtynin. Isha i inatosur dhe më nxirrja krahun, po”, thotë Shaqiri. Por ai e bën “Nuk dua të kërkoj justifikime. Është faji im, kjo nuk duhet të ndodhë me një futbollist profesionist”.

Njerëzit vështirë se mbajnë ndonjë gjë kundër Shaqirit. Sepse ai është me këmbë në tokë dhe një figurë e pëlqyeshme, edhe në moshë të re. Në FCB ai i përshëndet të gjithë në stërvitje me një shtrëngim duarsh dhe pothuajse gjithmonë është gati për një shaka. Një herë, gjatë një sesioni fotografik në fushën sportive të klubit të tij të të rinjve Augst, ai u fsheh pas një shkurre dhe pothuajse e shtriu fotografin deri në vdekje. Dhe kur Blick donte të dinte se sa të trasha ishin kofshët e tij, ai e kishte fotografuar veten gjatë matjes. 60 centimetra. Ai u quajt më pas një kub fuqie. Ose një xhuxh magjik. Ose një kub Rubik. Në fillim nuk i pëlqeu shumë, por më pas e pa qesharake. Fakti që gazetarët nuk mund ta shqiptonin saktë emrin e tij, duhet ta ketë mërzitur atë. Ai nuk u ankua kurrë. Në vend të “Scherdan Schakiri”, Shaq në fakt quhet “Dscherdan Schadschiri”. Edhe në moshën 32-vjeçare, futbolli zviceran e njeh një nga djemtë e tij më të famshëm me një emër të rremë.

Shaqiri tregoi se është shumë argëtues edhe jashtë fushës në Kampionatin Evropian 2016, kur shkaktoi të qeshurën më të madhe në historinë e futbollit zviceran. Për shkak se fanellat e kombëtares së Zvicrës po griseshin, Shaq tha pas ndeshjes: “Shpresoj që furnizuesi ynë Puma të mos bëjë fanella të Paris Saint-Germain, përndryshe nuk do të ishte mirë”.

Por Shaq gjithashtu mund të zemërohet. Kur pyetjet rreth fitnesit të tij dolën përpara Euros në Gjermani, ai dukej i irrituar. “Një pyetje marrëzi,” tha ai. Ai ishte profesionist, kishte luajtur shumë ndeshje për Çikago dhe nuk ishte këtu për të shkuar me pushime. Dhe kur shumë vite më parë, kur ishte ende profesionist i Bayernit, u pyet për faktin se nuk luante aq shpesh sa mund të kishte dashur, ai gjithashtu reagoi mjaft inat.

“Një lojtar si Shaqiri ka nevojë për besim”, thotë sponsori i tij Thorsten Fink për këtë temë. A do të mbështetet pa kushte edhe Fabio Celestini në numrin e tij 10? Të dielën ndaj Yverdonit, Shaq do të jetë në skuadër për herë të parë, por ndoshta është shumë herët që ai të jetë në njëmbëdhjetëshen startuese.

Djali plangprishës me siguri do të përdoret si shakaxhi, në fund të fundit, tek Joggeli ka një mani të vërtetë Shaq. Mbi 24,000 bileta tashmë janë shitur, tre sektorë janë rezervuar plotësisht, pra 8,000 bileta më shumë se përpara ndeshjes së fundit në shtëpi kundër Luganos.

FCB e mirëpret djalin e tij të humbur si një mbret.

Shaq ka firmosur deri në vitin 2027. Ka mundësi që të jetë gjatë rrugës për kuqeblutë. Ndoshta si ambasador, menaxher sponsor, ekspert marketingu, president klubi. Në çdo rast, nuk do të mungonte thënia e duhur në kohën e duhur. Dhe kjo ndonjëherë është gjysma e betejës në jetë./Blick

---