Alain Berset: U përballa me brutalitet të paparë

Pas 10 vjetësh në qeverisje, Alain Berset merr për herë të dytë rolin e presidentit zviceran, duke filluar nga sot, transmeton albinfo.ch.

Socialdemokrati kujton kërcënimet me të cilat u përball gjatë pandemisë, diskuton rolin e tij si kreu i shtetit dhe jep pikëpamjet e tij mbi paqëndrueshmërinë e epokës aktuale në një intervistë për swissinfo.

SWI swissinfo.ch: Tani jeni anëtari më jetëgjatë i qeverisë federale. Gjatë dy vjetëve të fundit, ju është dashur të përballeni me pandeminë Covid-19, kritikat dhe çështjet private të raportuara gjerësisht në media. Pasi i keni kaluar të gjitha këto, a keni akoma energji për të qeverisur?

Alain Berset: Unë jam anëtari më me përvojë i qeverisë, por jam akoma më i riu, ndaj kam gjithë energjinë e nevojshme për të vazhduar. Është jashtëzakonisht e rëndësishme të kemi stabilitet në një kohë kur po përjetojmë një periudhë jostabiliteti dhe konteksti ndërkombëtar është i trazuar. Përvoja është shumë e vlefshme për të përballuar këtë situatë.

SWI: Qëndrimi në qeveri për më shumë se një dekadë është më i zakonshëm në Zvicër sesa gjetkë. Në vendet fqinje, ndryshimet politike ndodhin më shpesh. A janë këto periudha të gjata në detyrë një gjë e mirë?

A.B.: Ky stabilitet është një nga pikat e forta të institucioneve tona. Është gjithashtu një avantazh në marrëdhëniet tona me vendet e tjera, sepse ne jemi gjithmonë të përshpejtuar për çështjet dhe dimë sfondin dhe mënyrën se si të vazhdojmë në punën tonë.

SWI: Cilën fjalë kyçe do të zgjidhnit për të përcaktuar vitin tuaj presidencial?

A.B.: Kam qenë gjithmonë i kujdesshëm ndaj sloganeve dhe nuk kam një moto të gatshme. Përvoja na mëson se çdo vit sjell surprizat e veta. Pas pandemisë dhe në këtë situatë të paqëndrueshme aktuale, roli i presidentit është të forcojë kohezionin social në vend. Në këtë drejtim, lufta kundër pabarazisë dhe për akses të barabartë në shëndetësi, arsim dhe kulturë ka qenë prioriteti im që kur kam hyrë në politikë.

SWI: Ju do të vazhdoni të drejtoni Ministrinë e Brendshme. Megjithatë, disa njerëz në partinë tuaj do të kishin dashur që ju të merrnit ministrinë e jashtme. Ishte kjo zgjedhja juaj apo ju detyroi shumica e djathtë në qeveri?

A.B.: Nuk do t’ju tregoj për çështjet e diskutuara në mbledhjet e kabinetit, të cilat janë konfidenciale. Anëtarët e qeverisë janë të detyruar të shpërndajnë postet e kabinetit në një mënyrë që e vendos vendin në pozitën më të fortë të mundshme. Kjo është gjithçka që ka rëndësi. Gjithashtu e konsideroj privilegj të jem në krye të ministrisë së brendshme, sepse është dikasteri që ka më shumë ndikim në përditshmërinë e njerëzve.

SWI: Si ministër i Brendshëm, do t’ju kërkohet edhe një herë të trajtoni çështjen komplekse të politikës së pensioneve. Pasi ju është dashur të mbroni reformën e pensioneve shtetërore kundër opozitës nga partia juaj, a do të arrini të bindni të djathtën me planin tuaj për reformimin e shtyllës së dytë të sistemit të pensioneve?

A.B.: Për herë të parë në pothuajse 30 vjet, ne kemi arritur të reformojmë sistemin shtetëror të pensioneve dhe të stabilizojmë financimin e tij. Kjo është një gjë shumë e mirë, sepse ky sigurim është ai që mbron më së miri ata që kanë më shumë nevojë. Për sa i përket shtyllës së dytë, ne kemi arritur si qeveri të bashkojmë partnerët socialë për të bashkëpunuar në një projekt të përbashkët që favorizon gratë dhe ato me të ardhura më të ulëta. Askush nuk e konteston nevojën e reformës, por duhet ta bëjmë në atë mënyrë që pensionet të jenë të garantuara. Njerëzit jetojnë me franga dhe cent në fund të muajit, jo me koncepte apo parime. Edhe nëse nuk është e lehtë në parlament, do të duhet të dalim me një reformë që mund të fitojë shumicën e popullsisë.

SWI: Gjatë pandemisë, ju ishit objektiv i shumë kritikave dhe kërcënimeve. Madje duhej të vendoseshe nën mbrojtjen e policisë. A ka pasur momente kur jeni ndjerë i dekurajuar dhe keni dashur të hiqni dorë?

A.B.: Për të qenë i sinqertë, po. Kam përjetuar raste brutaliteti të paprecedentë në historinë e institucioneve tona. Si rezultat i sulmeve frontale nga disa politikanë, një pjesë e popullsisë ndjeu se kishte leje për të shkuar shumë larg. Kisha momente kur u ndjeva i dëshpëruar dhe pyeta veten: “Pse po e bën gjithë këtë?” Vazhdova sepse kam një ekip të shkëlqyer dhe sepse ishte për të bërë më të mirën për vendin. Nuk bëhesh ministër vetëm për të inauguruar ndërtesa të reja apo për të bërë festa të këndshme. Ne jemi aty për momentet e vështira. Më duhet të them gjithashtu se u ndjeva vërtet i mbështetur nga e gjithë qeveria. Gjatë kësaj periudhe, qeveria ishte shumë më e bashkuar sesa imagjinohet ndonjëherë.

SWI: Cili ishte momenti më i vështirë për ju gjatë krizës Covid-19?

A.B.: Ngarkesa e punës arriti një nivel që nuk do ta imagjinoja kurrë të ishte i durueshëm, shoqëruar me presionin politik që shkonte përtej çdo gjëje që kisha përjetuar ndonjëherë më parë. Por këto janë gjëra që mund të menaxhohen. Pjesa më e vështirë ishte kur, mes këtij ankthi të përgjithshëm, një grup i vogël individësh të izoluar filluan të lëshonin kërcënime të dhunshme. Kjo nuk është aspak në frymën zvicerane.

---