2,800 britanikë janë urdhëruar të largohen nga vendet evropiane që nga Brexit

Pothuajse dy vjet pasi Mbretëria e Bashkuar u largua zyrtarisht nga Bashkimi Evropian, një nga pasojat e përfundimit të lëvizjes së lirë është bërë e qartë për qindra britanikë që janë urdhëruar të largohen nga vendet anembanë Evropës

Të dhënat e publikuara së fundi nga zyra e statistikave të BE-së, Eurostat, zbulojnë se rreth 2250 shtetas të Britanisë së Madhe janë urdhëruar të largohen nga vendet e BE-së midis 2020 dhe shtatorit 2022. Nëse shtojmë numrat për vendet e Shoqatës Evropiane të Tregtisë së Lirë (Norvegjia, Islanda, Lihtenshtajni dhe Zvicër), ku zbatohen edhe rregullat e lëvizjes së lirë të BE-së, totali rritet në 2,830, shkruan The Local, përcjell albinfo.ch.

Mbretëria e Bashkuar u largua zyrtarisht nga BE në mesnatën e 31 janarit 2020, por lëvizja e lirë me BE-në vazhdoi deri më 31 dhjetor 2020, kur përfundoi periudha e tranzicionit pas Brexit. Kjo periudhë përkoi me bllokime dhe kufizime të udhëtimit për të kufizuar përhapjen e Covid-19.

Të dhënat për shtetasit jo-BE të urdhëruar të largohen nga shtetet anëtare të BE-së përfshijnë njerëz që janë gjetur të pranishëm në mënyrë të paligjshme në shtetet anëtare, të cilët janë subjekt i një vendimi administrativ ose gjyqësor që i detyron ata të largohen. Me fjalë të tjera, ata që nuk plotësojnë kërkesat për qëndrim ose vizë, si dhe ata që janë urdhëruar të largohen pas kryerjes së krimeve.

Ndërsa të dhënat nuk përfshijnë arsyet e sakta se pse këta britanikë u urdhëruan të largoheshin – kështu që ne nuk e dimë shifrën e saktë se sa urdhra ishin të lidhur drejtpërdrejt me rezultatet e Brexit dhe përfundimin e lirisë së lëvizjes – aktivistët e të Drejtave të Qytetarëve thonë se numrat pasqyrojnë atë që ka ndodhur në disa vende që nga Brexit, përcjell albinfo.ch.

Gjithashtu nuk është e mundur të krahasohet shifra me shifrën e para-Brexit-it për numrin e britanikëve të dëbuar, sepse britanikët nuk konsideroheshin si shtetas të vendeve të treta para Brexit-it, kështu që të dhënat nuk janë të disponueshme.

Në total, sipas Eurostat, më shumë se një milion qytetarë jo-BE u urdhëruan të largoheshin nga BE midis janarit 2020 dhe shtatorit 2022. Qytetarët e Mbretërisë së Bashkuar përfaqësojnë një pjesë të vogël, por situata ndryshon midis vendeve, në varësi të politikave kombëtare të migracionit, administrative dhe procedurat gjyqësore dhe raportimi i të dhënave.

Kjo është ajo që del nga të dhënat e Eurostat për vendet e mbuluara nga The Local.

Suedia, më e vështira

Ndërsa Franca ishte përgjegjëse për përqindjen më të lartë të urdhrave të largimit për qytetarët jo-BE, janë Suedia dhe Holanda që kanë marrë qasjen më të ashpër ndaj britanikëve.

Suedia është përgjegjëse për 1,050 nga 2,250 shtetasit britanikë të urdhëruar të largohen nga vendet e BE-së midis tremujorit të parë të 2020 dhe tremujorit të tretë të 2022.

Pas Suedisë, Holanda pasoi me 615 urdhra për largimin e britanikëve. Norvegjia dhe Zvicra, të cilat nuk janë pjesë e BE-së dhe kanë marrëveshje të veçanta Brexit me Mbretërinë e Bashkuar, kanë lëshuar përkatësisht 455 dhe 125 urdhra largimi, sipas të dhënave të Eurostat.

Malta urdhëroi 115 shtetas të Mbretërisë së Bashkuar të largoheshin, Franca 95, Belgjika 65, Danimarka 40, Gjermania 25 dhe Austria 10.

Kur bëhet fjalë për Danimarkën, The Local zbuloi se qindra britanikëve që ishin shpërngulur në vend pak përpara Brexit-it nuk iu dërguan letra kujtuese se u duhej të aplikonin për një status të ri qëndrimi. Disa nga ata britanikë tani përballen me dëbim, pavarësisht se kanë punë dhe familje në Danimarkë.

Spanja, e cila pret komunitetin më të madh të Mbretërisë së Bashkuar në BE, nuk ka urdhëruar asnjë britanik të largohet nga vendi që nga Brexit, dhe as Italia – të paktën sipas të dhënave të Eurostat.

Jane Golding, bashkëthemeluese e grupit britanik për të drejtat e qytetarëve në Evropë, tha se të dhënat për Suedinë nuk ishin “të habitshme”. “Ne e dimë se, statistikisht, përqindja e refuzimeve të statusit në Suedi është shumë më e lartë se në vendet ekuivalente dhe numrat e urdhëruar për t’u larguar korrespondojnë mjaft afër me refuzimet e statusit sipas marrëveshjes së tërheqjes,” tha ajo.

Michaela Benson, profesoreshë në Sociologjinë Publike në Universitetin Lancaster dhe eksperte për migracionin, shtetësinë dhe identitetin, shtoi: “Është një kujtesë se që nga Brexit, qytetarët britanikë nuk gëzojnë më lirinë e lëvizjes.

“Kushdo që sapo ka ardhur ose nuk ka përmbushur afatet për të aplikuar për status sipas kushteve të marrëveshjes së tërheqjes, tani konsiderohet si shtetas i një vendi të tretë dhe i nënshtrohet kontrolleve të brendshme të imigracionit në shtetet anëtare të BE-26 [27 vendet e BE-së minus Irlanda].”

Ngjashëm me kombësitë e tjera, shumica e urdhrave të pushimit kishin të bënin me burra (1,560). Rreth 195 prekën gjithashtu të rinjtë nën moshën 18 vjeç, me Suedinë që kryeson listën (135), e ndjekur nga Holanda (20) dhe Gjermania (5).

Debbie Williams e grupit Brexpats Hear Our Voice tha se vendet duhet të ofrojnë të dhëna më të detajuara për të shpjeguar urdhrat për t’u larguar.

“Do të doja të shihja më shumë transparencë për këto çështje, sepse si e dimë nëse marrëveshja e tërheqjes po dështon njerëzit nëse nuk i dimë detajet”, tha ajo.

---