Kush është miku më i mirë i zviceranëve?

Çfarë bëjnë zakonisht zviceranët në kohën e tyre të lirë?  Hanë fondue?  Shkojnë në shëtitje? Jo..

Në Zvicër, më shumë se kurrë më parë njerëzit shkojnë rregullisht në pyll. Megjithatë, marrëdhënia e njerëzve me pyllin është bërë pak e ndërlikuar.

Çfarë bëjnë zakonisht zviceranët në kohën e tyre të lirë? Hanë fondue?  Shkojnë në shëtitje? Jo, ata shkojnë në pyll. 

Sipas rezultateve të një sondazhi monitorues të publikuar në mars 2022 nga Instituti Federal Zviceran për Kërkimin e Pyjeve, Borës dhe Peizazhit (WSL), 95% e zviceranëve – pothuajse të gjithë, kryesisht – vizitojnë rregullisht pyjet, raporton SWI, përcjell Albinfo.ch.

Kjo është përqindja më e lartë që kur akademikët filluan të studionin marrëdhëniet e Zvicrës me pyjet e saj në vitin 1997.

Megjithatë, “udhëtimi në pyll” në Zvicrën e sotme nuk është më njësoj si 25 vjet më parë, kur gjithçka që kishte, ishte një shteg vrapimi.

Si njerëzit, ashtu edhe pyjet po ndryshojnë.  Pyjet po luajnë një rol gjithnjë e më të rëndësishëm në jetën tonë, sepse ato ofrojnë një strehë natyrore nga shtrirja urbane. Pyjet tona janë bërë gjithashtu më të prekshme për shkak të ndryshimeve klimatike dhe motit ekstrem – dhe ndoshta nuk janë më vendet e shenjta dhe të qeta që ishin dikur.

Katrin Sedlmayer, një ish-politikane lokale në periferi Köniz të Bernës, ishte e indinjuar.  “Pylli ka nevojë për ndihmën tonë”, ajo shkroi gjysmë viti më parë në fund të një letre proteste të nënshkruar nga rreth 400 njerëz të tjerë të zemëruar, të cilët kërkonin t’i jepej fund asaj që ata e shihnin si prerje joekologjike e pjesëve të konsiderueshme të pyllit popullor rekreativ në kodrën Könizberg me pamje nga kryeqyteti.

Könizbergwald, pylli i vendosur në kufirin komunal midis Bernës dhe Köniz, është si një ishull i gjelbër në mes të valës urbane në rritje.  Vitet e fundit është bërë një ndërtim i ri banimi për 2,000 banorë. Rritja e numrit të njerëzve që kërkojnë pyllin nuk tregon shenja pakësimi.

Këshilli i Bernës, pronari i tretë më i madh i pyjeve në Zvicër, zotëron Könizbergwald.  Në përgjigje të kritikave për politikën e tij pyjore, këshilli mori mbështetjen e autoritetit mbikëqyrës të kantonit të Bernës.  Ai prezantoi një raport në fillim të majit, duke vërtetuar se prerja e pemëve ishte e ligjshme për shkak të sfidave të paraqitura nga ndryshimet klimatike.

Stuhitë e dimrit, thatësira dhe brumbulli i lëvores po dëmtonin pyllin, thanë ekspertët. Prandaj, ndërhyrja e madhe ishte e nevojshme, legjitime dhe madje largpamëse nga pikëpamja mjedisore.

Qasja këshilluese ishte të mbilleshin specie të reja pemësh që mund të përballonin temperaturat në rritje më mirë se pyjet e bredhit, të cilët janë të prirur ndaj nxehtësisë.

Polemika rreth Könizbergwald është një shembull lokal i presionit në rritje mbi të gjitha pyjet në rajonin qendror të Pllajëve me popullsi të dendur të Zvicrës. 

Ndalimi kombëtar i Zvicrës për shpyllëzimin, i zbatueshëm që nga viti 1876 dhe ndoshta ligji mjedisor më radikal dhe efektiv që vendi ka parë ndonjëherë, vepron si një mbrojtje kundër pyjeve në pakësim. Por jo kundër konfliktit të interesit.

Këshilli i Bernës zotëron pyje të tjera rekreative pranë qytetit, ku ka krijuar hapësirë ​​për shtigje për biçikleta, shtigje me copëza druri dhe ambiente për kujdesin ditor të fëmijëve.

Megjithatë, ka mbyllur gjithashtu zona të caktuara të pyjeve, duke lënë dru të thatë në tokë për të rritur biodiversitetin. Këshilli thotë se ndihet i detyruar të shtojë përpjekjet e tij të komunikimit dhe t’u shpjegojë njerëzve në lidhje me mënyrat shumë të ndryshme në të cilat shoqëria mbështetet në zonat pyjore – kjo përveç faktit se përdorimi i drurit si një material ndërtimor vendas dhe burim energjie është gjithashtu duke fituar rëndësi më të madhe.

Në sondazhin e WSL, i cili u krye para pandemisë, përqindja e vizitorëve të pyllit që thanë se nuk u shqetësonin kurrë nga asgjë gjatë vizitave të tyre në pyll ishte shumë më i ulët sesa ishte dhjetë vjet më parë. 

Kënaqësia me rekreacionin në pyll mbetet e lartë dhe njerëzit kthehen nga përvoja duke u ndjerë të freskët. Megjithatë, gjëra të tilla si mbeturinat, çiklistët me shpejtësi dhe ahengjet në natyrë po ua pakësojnë kënaqësinë e njerëzve.

Kufizimet e Covid gjatë pandemisë ndoshta rritën potencialin.  Njerëzit papritmas po frekuentonin pjesë të pyjeve ku dikur mund të ndiheshe vetëm në botë. Adoleshentët kërkonin qoshet më të largëta, vendosnin altoparlantët e tyre dhe argëtoheshin gjatë gjithë natës. Dukej sikur pylli ishte i vetmi vend ku njerëzit mund t’i shpëtonin krizës për pak kohë. 

Në një intervistë me gazetën Tages-Anzeiger menjëherë pasi Rusia pushtoi Ukrainën, trajneri zviceran i mbijetesës Gian Saluz e përmblodhi atë në mënyrë të përsosur, duke thënë se ai do të tërhiqej në pyll nëse më e keqja do të vinte në më të keqen, sepse këtu njerëzit mund të mbijetojnë më së miri në situata ekstreme.

Pylli është si një mik që është gjithmonë aty – dikush tek i cili mund të mbështeteni kur ecja bëhet e vështirë, një prani e pandehshme që ofron strehim nga presionet e jetës dhe punës. 

Shumë njerëz i thanë sondazhit të WSL se ata vizituan pyllin sepse donin të largoheshin dhe të kalonin kohë vetëm, afër natyrë e larg qytetërimit./Albinfo.ch

---